Hij kwam aankloppen bij mijn raam in mijn kelderverblijf om te genieten van mijn quasivirtuoze pianospel. Door zich in de ban te laten houden hield hij mij in de ban.
De tweede kwam spelen met mij als begeleider. Het concert van Weber was meeslepend, hij sleepte me mee als een flexibel volgzaam blok aan het been.
De derde fietste eindeloze kilometers op de Cash&Carryfiets met 10 versnellingen. Het was een prestatie om hem te volgen in al mijn stoerheid op mijn fiets zonder versnellingen. Maar de echte heerser was niet ik, die maakt zich niet extra moe, verklaart zijn voorrechten niet.
Ik doe mee, ik doe nog steeds mee met vrienden, ik ben hun vriend als zij een vriend nodig hebben, dan ben ik hun vriend.
Zij zijn nooit mijn voorbeelden geworden. Ik moest me toch beschikbaar houden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten