Weet je, ik had een onverwacht leuk moment toen ik naar die jongens keek die de hele tijd het keuze-uur zaten te verzieken. Ik had nog zo gezegd, jongens, niet achterin de klas zitten, en met zijn tweeën werken. Ik herinnerde me wel dat dit vroeger op seminaries werd gezegd om groepsvorming te voorkomen maar dat dit averechts werkte. De twee kregen uitstekende relaties, zozeer zelfs dat de latere bisschop 's nachts even ging kijken hoe die twee hun afgedwongen vriendschap beleefden.
Toen het over en weer bleef gaan zonder dat er volgens plan werd gewerkt aan wat toch echt de bedoeling was ging ik er maar tussen staan om zodoende de twee aan de ene kant af te snijden van de twee aan de andere kant, en nog wel meer, want ze hadden elkaar gevonden. Ondertussen lette ik op de schermen en de schermpjes, de schermen nog niet verboden maar de schermpjes, dat wil zeggen de mobielen, toch écht in de tas, vooruitgrijpend op wat nu toch echt definitief zou worden besloten met maar liefst dertig procent leerwinst.
Toen het rumoer bleef aanhouden viel me op dat deze koffiekleurige jongens heftig tekeergingen tegen een paar koffiekleurige jongens aan de rechterkant, roepend iets van dat drie personen toch echt niet kon. Drie hoezo drie. Luisterend, een beetje, hoorde ik dat het over God ging, of over goden. Toen ging ik tellen. Er waren vijf moslimjongens en een tegenstander, en beter kijkend was er nog een andere tegenstander, een christen. Goed, vijf moslimjongens tegen twee christenjongens. God, goden.
De kwestie was de eenheid van God. God, dat wil zeggen Allah, is een, en daar krijg je geen speld tussen. Aan de andere kant, bij de christenen, is God drie, en dan heb je dus drie goden. Dat is best raar. Temeer na de tegenwerpingen van de andere kant dat God een is, maar wel weer drie personae of hypostaseis of hoe je dat verder ook noemt. Dat is toch raar?
Ja raar, en moeilijk de aanklachten die gebezigd werden door vijf moslimjongens tegen twee christenjongens. Waar bleven de meisjes, de theoloog met een beetje verstand van de Koran of de Drieëenheid, de andere christenjongens die het opnamen voor de eenheid van God met de drie gezichten? Zo ontstond er zoiets als een voetbalwedstrijd tussen jongens van twaalf, waarbij Nederland tegenwoordig soms weer wint, maar waarbij de kijker wordt ingeschakeld als scheidsrechter, is het hands of geen hands. Kijk meneer, dit is toch duidelijk hands?
Het lijkt me onbegonnen werk voor een God die in Zijn ondoorgrondelijke wijsheid ooit heeft bedacht dat Hij volwaardig zou deelnemen aan het geslacht mens, omdat Hij zich daarmee uitlevert aan ofwel de scheids die maar iets roept omdat het spel moet doorgaan of aan dat moeilijke moment waarop alles stokt omdat je met vijf moslimjongens ineens opgezadeld zit met die twee christenen en die vage docent.
God zal er wel uitkomen, daar is Hij God voor. Wij hebben ook steeds dingen bedacht. We weten dat deze jongens op hun manier jongens zijn en tegelijk opvattingen hebben over hun God, opvattingen of geen opvattingen, in elk geval te maken hebben met een God die hoe dan ook één is, met ofwel drie gezichten, een moeder, een moeder die tegelijk Zijn dochter is, ofwel geen gezichten, maar met drie personen, dat wil zeggen drie Goden, wat volledig onbegrijpelijk en onacceptabel is als je in God gelooft.
In mijn wanhoop of bij gebrek aan beter bedacht ik het concept gepassioneerde discussie. Je kunt nu ervoor kiezen om je schouders op te halen, want de geschiedenis herhaalt zich, of om je te laten meevoeren in de strijd, omdat alle herhaalde geschiedenis opgaat in de ruis van de opwinding en de vergetelheid. Het is net geen oorlog, en net geen hormonaal oproer omdat er nu eenmaal verveeld wordt. Het zit ergens, het zit ergens tussenin.
Weet je, ik ben nu eenmaal theoloog, en die zijn ooit aangesteld om een beetje orde te scheppen in de Chaos. Er zij Licht, zei Hij, en wie zijn wij om Hem tegen te spreken. Daarom besluit ik maar om evenals die Vader om te zeggen dat het zeer goed was. Hopelijk horen ze dat God dan misschien wel Één is, en drie 'gezichten' heeft, maar ook scoort met Zijn hand, met één hand.
