Hij lijkt nog steeds een beetje op Gorbatsjov. Iedereen zag in hem de man die het systeem van binnenuit ontwrichtte zodat er weer toekomst was.
Dat vonden de buitenstaanders en dat vonden wij zelf. Maar van binnenuit dachten de mensen er heel anders over. Zij zagen in hem iemand die het systeem overeind wilde houden door allerlei zaken toe te geven.
Wij zagen hem als een integere zoeker. Ook wij kregen alle ruimte om dat te worden. En wij wilden dat best en wisten niet beter.
Nu, langzaam, gaan we zien dat het systeem via hem zijn weg naar ons zocht. De kern van Rome is de autoriteit van de vader. Hij moest zijn zegen geven over onze zoektochten, ja zelfs over die van onze kinderen.
De zoektocht is geen bevrijding. We kennen de uitkomst niet meer. We kunnen de zoektocht alleen maar als een pose volhouden, trouw aan de vader.
Het wordt tijd om het geloof in de toekomst, in zo'n toekomst, te dempen. Maak plaats voor iets anders. Voor de dronkenschap van een Jeltsin, voor de dissidenten, voor de groententelers.
Laat Gorbatsjov aanliggen bij de benefietdiners. Laat hem zijn toespraken houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten