Net Gorbatsjov

Hij lijkt nog steeds een beetje op Gorbatsjov. Iedereen zag in hem de man die het systeem van binnenuit ontwrichtte zodat er weer toekomst was.

Dat vonden de buitenstaanders en dat vonden wij zelf. Maar van binnenuit dachten de mensen er heel anders over. Zij zagen in hem iemand die het systeem overeind wilde houden door allerlei zaken toe te geven.

Wij zagen hem als een integere zoeker. Ook wij kregen alle ruimte om dat te worden. En wij wilden dat best en wisten niet beter.

Nu, langzaam, gaan we zien dat het systeem via hem zijn weg naar ons zocht. De kern van Rome is de autoriteit van de vader. Hij moest zijn zegen geven over onze zoektochten, ja zelfs over die van onze kinderen.

De zoektocht is geen bevrijding. We kennen de uitkomst niet meer. We kunnen de zoektocht alleen maar als een pose volhouden, trouw aan de vader.

Het wordt tijd om het geloof in de toekomst, in zo'n toekomst, te dempen. Maak plaats voor iets anders. Voor de dronkenschap van een Jeltsin, voor de dissidenten, voor de groententelers.

Laat Gorbatsjov aanliggen bij de benefietdiners. Laat hem zijn toespraken houden.

Beschikbaar

Hij kwam aankloppen bij mijn raam in mijn kelderverblijf om te genieten van mijn quasivirtuoze pianospel. Door zich in de ban te laten houden hield hij mij in de ban.

De tweede kwam spelen met mij als begeleider. Het concert van Weber was meeslepend, hij sleepte me mee als een flexibel volgzaam blok aan het been.

De derde fietste eindeloze kilometers op de Cash&Carryfiets met 10 versnellingen. Het was een prestatie om hem te volgen in al mijn stoerheid op mijn fiets zonder versnellingen. Maar de echte heerser was niet ik, die maakt zich niet extra moe, verklaart zijn voorrechten niet.

Ik doe mee, ik doe nog steeds mee met vrienden, ik ben hun vriend als zij een vriend nodig hebben, dan ben ik hun vriend.

Zij zijn nooit mijn voorbeelden geworden. Ik moest me toch beschikbaar houden?