woensdag 24 juli 2013

Gezicht belicht

De rode draad beweegt. Tijd om alles bij elkaar te zetten.

Op de lagere school al zat ik - geheel zoals mijn moeder me soms had voorgedaan - wezenloos te staren met wijdopen ogen.

Later zag ik mijn neef liggen. In het mortuarium, met zijn indrukwekkende zwarte baard en halflang haar, terwijl het bliksemde.

Ik doolde af en toe door het Missionair Centrum, op zoek naar tijdschriften met informatie over Brazilië. Ik zag het visioen van een donker meisje met wijdopen ogen dat mij nodig had.

In mijn studie lagen de teksten er stil bij, totdat ze door een toverstok tot leven werden gewekt, krioelende mierenhopen op de vierkante decimeter. In het midden van de zandloperstructuur een enkel woord, een enkele leegte.

In de Judaica werd het bijbelvers omgeven met commentaren, verhalen, discussies. Implosie explosie.
Wees blij dat er iemand op je wacht, zei de rabbijn voor ons afscheid.

Centrum omgeven door labyrint, doodleven levendood.

Semiotiek: pas de structuur overal toe terwijl er toch geen toepassingen meer bestonden. Storende parole.

Dode letter dood gezicht dood monster. Heilig beeld beeld van leven.

Rusland land van spontane ontmoetingen en vitalisme, samengehouden door de hyperstatische icoon. Ogen van de arkaan.

Lyotard het sublieme is nu Derrida met stervende moeder onder de database. Wegen die niets opleveren, zoals een vriend zuchtte, het rouwgevecht is bijna af.

Wie wil nu bij dat dode gezicht zijn. Iemand zou bij het verlaten van het labyrint even kunnen komen kijken. Ik doe dat graag, zo nu en dan, en met mijn rode draad bij de hand.

Onderwijs: we wijzen elkaar soms de weg, in deze dode veilige gangen. Af en toe ga ik kijken of het monster nog leeft.

Er is een magiër nodig om het leven aan en uit te zetten. Soms denk ik aan Sloterdijk, hij stopt ons in heerlijke Constantlabyrinten. Over Derrida zei hij dat die de statische pyramide omtoverde tot beweeglijke boeken, maar we weten wat Sloterdijk over boeken denkt, brieven aan vrienden. Brieven aan vrienden!

Steeds wanneer ik een held gezicht heilige had dacht ik had ik zin had het zin even in zijn labyrint te dwalen. De orakelecho's te horen en de grafitti in de gangen bij te op te lichten weer te zien weerlichten.

Gesprek over Gezicht belicht




Geen opmerkingen:

Een reactie posten